Unutmayın, aşağıdakilerin çoğu “öğrenme” kavramı üzerine değil de, direkt eğitim sistemi ile ilgili. Bazıları işe yarayabilir, belki çok daha azı birlikte yürütülebilir ancak önemli değil. Nasılsa hayal kuruyoruz, biraz çılgınlaşmaktan kimseye zarar gelmez.

1. Bağlantısallığı ve dayanışmayı öğrenmenin katalizörü, yani tepkimenin hızlandırıcısı yapın!
2. Her çocuğun her konuda yeterli olmasını istemeyi bırakın!
3. Çocukların kendi kalite kriterlerini tasarlamalarını sağlayın, onlara bunu nasıl yapabileceklerini anlamaları için bir iskelet hazırlayın.
4. Öğrenmeyi kutlayın!
5. Öğrenmenin “en iyi şekli” olmadığı gerçeğini kucaklayın.
6. “Yeterli olmak, yapılabilecek en iyi pratik, öğrencinin yükümlülüğü..” gibi sözleri kullanmayı bırakın. Yeterlilik derecesini kitleler üzerinden değil bireysel değerlendirin.
7. Alanında profesyonelleşmiş bir grup insanı toplayın ve onlara bildikleri en önemli 10 şey ile en önemli 10 becerinin ne olduğunu sorun. Bunları ulusal akademik standartlarla karşılaştırın.
8. Öğrencilerin sınıflarda telefon kullanmalarına izin verin. Bu bir okul problemi değil, öğrenme modeli problemidir.
9. Öğrencilerin topluluklar içerisinde arkasında olup, onları güçlü kılarak toplumsal öğrenme hareketini destekleyin.
10. Sınıfları öğrencilerin bulunmak isteyecekleri bir ortam haline getirin.
11. Okul duvarlarını görünmez kılın, tamamen camdan duvarlar!
12. Okulda yapılan tüm internet aramalarını tüm velilere ve okula açık hale getirin, herkesin görmesi için okulda yayınlayın.
13. Konular sıkıcı, zaman kaybı ya da zor olduğunda dürüst olun. Bahaneler uydurmayı ya da çelişkili duygular yansıtmayı bırakın.
14. Tüm okulları son teknolojiyle, uzmanlarla ve yetkin programlarla 21.yüzyıl-kültür-merkezlerine çevirin.
15. Öğrencileri hayat standartlarını iyileştirmede başarısız, pahalı okullara gitmeleri için teşvik etmeyi bırakın.
16. İlkokul tamamen edebiyat, yaratıcılık ve oyun ile ilgili olsun!
17. Ortaokul; öğrencilerin kendini keşfettiği, sorumluluk duygusu edindiği ve kendileri için gerekli bilgiyi nasıl bulup değerlendirmeleri gerektiğini öğrendikleri bir dönem olsun.
18. Lise; vatandaşlık, düşünme alışkanlığı ve fiziksel ve dijital network’e rehber eşliğinde katılım kavramlarını desteklesin.
19. En iyi öğretmenlere bir rock yıldızı gibi davranın! Realite programları çıkartın, sponsorluk anlaşmaları yapın ve büyük kontratlar imzalayın!
20. Eğer öğrencide beklenenden düşük bir performans gözleniyorsa öğretmenleri de sorumlu tutun. Anlamlı, sosyal ve bilgi-kaynaklı bir çözüm yolu bulun.
21. Öğrencinin sorumluluğunu diğer öğrenciler alsın, öğretmen değil.
22. 100’den değil 0’dan başlayan bir puanlandırma sistemi kullanın.
23. Okul harcamalarını tamamen şeffaf yapın.
24. İdarecilere ve öğretmenlere ekstra yük yüklemeyi bırakın.
25. Öğretmeyi ve öğrenmeyi basit bir süreç gibi göstermeyi bırakın.
26. Okul yönetim kurulundaki veya komitesindeki herkesin, bir şeyi anlamanın ne anlama geldiğini bildiğine ve baş döndürücü derecede karışık bir öğrenci kitlesini çok sayıda standartla yönetmenin gerçekliğini ve boyutlarını fark ettiklerine emin olun. Daha sonra oy verebilir, kurallar koyabilir ya da birilerini işe alabilirler.
27. Eğitimciler: eğitim teknolojileri uzmanlarına marka fanatikleri gibi patronluk taslamayın!
28. Okuldaki tüm hiyerarşi kurallarını kaldırın.
29. Ders kitapları yerine Youtube kanalları kullanın.
30. Sınıflar yerine çevrimiçi yayınlar ve sosyal medya kanalları kullanın.
31. Devlet yönetiminin eğitimden elini tamamen çekmesini sağlayın.
32. Doğal öğretim evrimi hakkında daha az endişelenin. Asıl endişelenmeniz gereken öğretimi nasıl evrimleştireceğiniz.
33. Eğitimin asıl amacına öz-bilgi olarak bakın: Ben kimim ve benim etrafımdaki dünyayla ilişkim nedir?
34. 13 yaşından büyük her öğrenci için komplike usta-çırak ilişkisi programları tasarlayın.
35. Müfredatla değil, bağlantıları kullanarak ve kurarak öğrenmeyi teşvik edin.
36. Tüm yazılı müfredatı yasaklayın.
37. Eğer öğrenmeyi, eğlence sektöründeki kabadayılık ya da polemikler kadar gündemde tutmaya başlamazsanız, çocukların neden Beyonce’yi Aristotales’ten çok sevdiğini kendinize sormayı bırakın.
38. Harf notlarından ve test puanlarından kurtulun. En fazla ödev tamamlanmadı, ödev kalite beklentilerine uygun/uygun-olmayan şekilde tanımlandı şeklinde bir notlandırma kullanın.
39. Eğlenceyi, merakı ve doğru soruyu doğru zamanda sorabilme yeteneğini okulda ölçülen beceri türleri haline getir.
40. Öğretmeyi ve öğrenmeyi, Apple’ın bilgisayarları, Starbucks’ın kahveyi ve Nike’ın koşmayı markalaştırdığı gibi yeniden markalaştırın.
41. Resmi eğitim sistemine karşı artan ilgisizlik için öğretmenleri suçlamayı bırakın.
42. Düşünme alışkanlıklarına ve içerikten ziyade neyin öğrenmeye değer olduğunu bilme kabiliyetine dayanan bir müfredat kullanın.
43. Kendi öğrenme yollarını tasarlayabilme ve kendi kendini yönlendirebilme becerisine dayalı müfredat kullanın.
44. Velilerin, toplum bilirkişilerinin ve büyük iş liderlerinin eğitimler vermelerini ya da yardımcı eğitimlerde bulunmalarını isteyin.
45. Öğretmeyi bırakın, bu etki tepki şeklinde gelişen bir süreçtir. Onun yerine öğrenmeyi teşvik edin.
46. Kütüphaneleri, “heyecanlandırıp kullanma isteği uyandıracak teknolojilerle dolu” uygulama satın alınan yazılımlar gibi tasarlayın.
47. Eğitim programı şarkı listesi gibi işlesin, Google arama motoru gibi gözden geçirsin.
48. Öğrencilerden kendi anladıklarını dökümanlaştırmalarını, kendi arşivlerini oluşturmalarını isteyin.
49. Öğrencilerin neleri öğrenmek isteyip istemediklerine karar vermelerine izin verin, sadece bir şeyler öğrenmeleri konusunda ısrarcı olun
50. Tüm okulları bölgesel problemlerin ve fırsatların anlaşılıp konuşulduğu beyin takımları olarak tasarlayın.

Çeviren: Ayşegül Kılıç /ilkevin.com.tr
Kaynak: teachthought