Beynimiz vücudun içinden ve dışarıdan gelen duyusal bilgileri alır, işler ve uygun cevaplar (motor, duyusal, iletişim, duygusal, bilişsel gibi) açığa çıkarır. Duyusal işlemlemenin bu basamaklarında ortaya çıkacak herhangi bir problem bebeğin günlük yaşam kalitesini etkiler. Prematüre doğan bebeklerin duyusal işlemleme becerileri açısından büyük bir risk ile doğdukları dünya çapında yapılan araştırmalar ile kanıtlanmıştır. Bunun ilk

Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB); okul öncesi dönem ve okul döneminde belirgin hale gelen, erişkinliğe kadar sürebilen nörogelişimsel bir bozukluktur. Okul öncesi dönemde bu çocuklar oyuncakla oynamak, boyama yapmak gibi etkinliklerde uzun süre kalamazlar ve çabuk sıkılırlar. Okul döneminde ise öğretmeni dinlemekte zorlanırlar, ev ödevinde uzun süre kalamazlar, verilen görevi tamamlamakta zorluk çekerler. Hareketliliği fazla

Tanılama sürecinde olduğu gibi aile, öğretmen ve doktor işbirliği tedavi sürecinde de çok önemli olmaktadır. Çocuğun ilaç tedavisi yanında bireysel desteklenmesi -baş etme becerilerinin geliştirilmesi, özgüven geliştirilmesi gibi- tedavideki başarıyı oldukça artırmaktadır. Tedavi ; çocuğun dürtüselliğini kontrol altına alarak davranış problemlerini düzeltir, çocuğun okul aktivitelerine odaklanmasını artırır ve hayat kalitesinde belirgin düzelme yapar. DEHB’nin tedavisinde

Sırada ebeveynlere tutum önerileri; 1.Çocuğu cezalandırmak ve suçlamak yerine onu en iyi şekilde anlamaya odaklanın 2. “Tembel”, “yaramaz”, “haylaz” gibi yakıştırmalardan kaçının ki zaten sıkıntıda olan özgüvenleri daha çok sarsılmasın. 3. Arzu edilen davranışı belirleyin -bu çocuklar hep yapma, koşma gibi uyarılar almaktadır bunun yerine sakin yürü demek gibi 4. Görev veya ödevleri karmaşıklıktan uzaklaştırıp

Standart çizgisini azamî seviyeye çekme, eksik ve yanılgı yapma hakkı tanımama ve tenkit bombardımanına tutma mükemmeliyetçiliğin en aşikar özellikleridir. Gordon H. Flett ve Paul L. Hewitt (2002) üç çeşit mükemmeliyetçilik tanımlamıştır: Hem kendine, hem diğerine karşı uygulanabilirken bir de toplumsal beklentiler dediğimiz versiyonu vardır. Kendine yöneldiğinde yanlışını kabul edemeyen ve ulaşılmaz beklentiler dayatan birine dönüşürken,

Ahmet 6 yaşındaydı. Annesi ve babasının kendisini yakın bir arkadaşlarının konutuna bırakıp gitmesini anlayamamıştı. Akşam –Seni alacağız diyerek yanından ayrılmışlar ve diğer bir şey söylememişlerdi. Halbuki işe gittikleri vakitlerde ebeveynleri Ahmet’i babaannesine bırakırdı lakin bu sefer bu türlü olmamıştı. Akşam ailesi onu almaya geldiğinde çok üzgün ve bitkin görünüyorlardı. Onları görünce çok keyifli olan Ahmet

Ece 3 yaşında kardeşi ise 1,5 yaşındaydı. Ece tuvalet eğitimini sağlıklı bir formda tamamladığından annesi Ece’nin altını artık bezlemiyordu. Son derece sakin ve uyumlu bir çocuktu. Fakat son devirlerde annesinin gerginliği ve babasının yorgunluğu Ece’ye daha az sevildiğini hatırlatıyordu. Birde kardeşinin doğumundan beri daima kardeşiyle ilgilenmeleri, Ece’nin içinde bir şeyleri harekete geçiriyor ve onu öfkelendiriyordu.

Deniz 10 yaşındaydı. Bilgisayarda vakit geçirmeyi seviyor ve çeşitli oyunlar oynuyordu. Bu oyunların içeriğinde şiddet, endişe üzere temalar yer alsa da Deniz buna aldırış etmiyor hatta bu durumdan keyif alıp oynamaya devam ediyordu. Lakin akşam olduğunda bu yaptığı şey onun için bir kabusa dönüşüyor ve çok fazla korkmaya başlıyordu. Uyku saati geldiğinde tek başına o

Kardeşi de kendisi gibi SMA hastası olan Ayça Şahin, annesinin olağanüstü gayretiyle hayata tutundu, ayağa kalktı. Koç Üniversitesi Moleküler Biyoloji ve Genetik Bölümü’nden mezun olan Ayça, şimdi doktora yapıyor… Çiğdem Yılmaz – Yedi yaşından beri SMA Tip3 hastası olan annesinin büyük gayretiyle hayata tutunup Koç Üniversitesi Moleküler Biyoloji ve Genetik Bölümü’nden mezun olan Ayça Şahin

Emre 8 yaşındaydı. Okula gitmekten pek keyif almıyor ve her sabah yataktan kalkarken annesini çok yoruyordu. -Anne lütfen biraz daha uyuyayım, diye diye servis saatini kimi vakit kaçırıyor kimi vakit da servise zorla yetişiyordu. Birde okul dönüşü meskene getirilen ödevler Emre’den daha çok annesinin kabusu oluyordu. Öğretmenin verdiği ödevleri çok bulan Emre annesinin baskısıyla birazını