Yardımsever bir öğrenci, down sendromlu çocukların sosyal yetilerini, saygılarını, ve disiplinlerini geliştirmek için ücretsiz bir dans okulu kurdu. Holland McDowell, Mor Tütü bale derslerini açarak 4-10 yaş arası kız çocuklarına bale eğitimi vermeye başladı. Okulu kurduğunda hala öğrenci olan McDowell’ı bu fikre iten, down sendromlu çocukların çok esnek olmaları ancak karın kaslarının yeterince gelişmemiş olması.

Çocuğunuz için umut ettiğiniz mutlu hayatı, hayal ederken bile zorlanıyorsanız nasıl yazabilirsiniz? 18 yıl boyunca, oğlumuz Ethan için yürütülen bir bireyselleştirilmiş eğitim planı için vizyon yazısı yazarken hep korku dolu anlar yaşadım. Çocuğumun otizmi vardı ve ona dair yıllık bir eğitim planı yapmak korkutucu ve duygusaldı. Bizim için sanki her yıl başında beklentilerimizi aşağıya çeken

Uzun süreli bir araştırma, annelere ve babalara “süper ebeveynler” olmaları için gerekli becerileri kazandırmanın, otizmli çocuklarını ciddi anlamda geliştirmelerini sağlayabildiğini gösteriyor. Aldıkları eğitimde ebeveynler, çocuklarıyla oyun oynarken çekilen filmlerini izlerken bir taraftan da bir terapistten çocuklarının iletişim kurmalarına yardımcı olacak belli ipuçları aldılar. Oğlu Frank’in ilerlemesini gören anne Louisa Harrison’a göre sonuç dikkat çekiciydi. Uzmanlarsa

6. sınıfa giden Josh Thibeau, kendini bildiğinden beri okuma zorluğu çekiyor. Birinci sınıftayken, ailesi onu Boston Çocuk Hastanesi’nde yürütülen, disleksinin genetik kökenlerini araştıran bir çalışmaya dahil etti. O günden beri MR taramalarına giren Josh için bu korkutucu bir deneyimdi. Josh’un üç diğer biyolojik kardeşinde de çeşitli derecelerde disleksi var. Her gün, beyninin arkadaşlarından farklı çalıştığı

Fotoğrafçı Asleigh Raddatz, Kaliforniya’dan Almanya’ya taşınmasının üstünden bir yıl geçtikten sonra bir çocuk sahibi oldu. Oğlu August hakkında hep bir şeylerin farklı olduğunu sezen anne, onun daha bebekken en ufak rahatsızlığın onun duygularını yükselttiğini ve kontrol edilemez hale geldiğini fark etti. August büyüdü, ancak konuşma yetisi düzgün gelişmedi. O zamanlarda ailesi onun sağır olabileceğini düşündü.

Yeni bir araştırma dikkat bozuklukları olan çocuklar için hiperaktif hareketlerin konsantrasyon gerektiren bir çalışmada daha iyi performans anlamına geldiğini ortaya koydu. Sık sık kaleminizi kullanarak sesler mi çıkarırsınız? Saçlarınızla mı oynarsınız? Dizlerinizi mi oynatırsınız? Hiç sınıfta kıpır kıpır olduğunuz için başınız belaya girdi mi? Bunlardan utanmayın. Bütün bu hareketler, düşünmenize yardımcı oluyor olabilir. Yapılan bir

Her eğitim yılının sonunda, okulunuzda kurduğunuz onlarca ilişki sizi değiştirmiş olur. Bu hiç de azımsanabilecek bir şey değildir. Öğretmek, kişisel bir iştir ve öğretmenle öğrenciyi kişisel olarak birbirine bağlar. Her senenin sonunda, öğrenciler son kez sınıftan çıkarken, duygusal anlarla karşılaşabiliriz. Elbette e-posta, sosyal medya ve okul ziyaretleri yoluyla öğrencilerinizle konuşma şansınız her zaman var. Ama

Benim en önemli okul araç gerecim bir sırt çantasına sığabilecek ya da internetten sipariş edilebilecek cinsten değil. Bir kalem kadar hayati, ancak hiçbir teknoloji onun yerini tutamaz. Pastel boyalar gibi pek çok renge sahip olabilir, ve her öğrencinin dünyasını değiştirmeye muktedirdir. Bu aslında uzun zamandır üzerine düşündüğüm bir “kas”: Empati. Empatinin önemi ne? Empati, kendinizi

Müzik, bir şeyleri hatırlamanın en iyi yolu olabilir. Örneğin, tıp öğrencileri çok fazla bilgiyi uzun zamandır kafiyeler ve şarkılarla ezberliyor ve biz çok yakın zamanda bu stratejinin ne kadar yararlı olabileceğinin taze kanıtına ulaştık. Tapas Mukherjee, Leicester’daki Glenfield Hastanesi’nde genç bir İngiliz doktor. Yaptığı bir araştırmaya göre hastanesindeki hemşire ve doktorların yüzde 55’i astım vakalarında

Otizmden öğrendiklerim, iki yıl öncesine kadar ancak bir ders kitabından öğrenilebilecekler kadardı. Kısaca, çoğunlukla genç çocuklarda olan semptomlarını biliyordum. Erkeklerde kızlardan daha fazlaydı, ve konuşmada takılma, sosyal sorunlar gibi yaygın semptomlarının neler olduğunu öğrenmiştim. Ancak bugün, otizm hakkında bildiklerim büyük oranda farklı. Bugünkü bilgilerim, direkt birinci elden, yani otistik spektrum bozukluğu olan 4 yaşındaki oğlumdan