Wade Mccrae Washington, 11aylıkken serebral palsi tanısı almış bir birey. Doktorlar 10 yıldan fazla yaşamayacağını iddaa ediyorlardı, kendisi şu anda şampiyonlara katılan lisanslı bir vücut geliştirme sporcusu olarak hayatına devam ediyor. Wade bütün özel gereksinimleri olan kişiler için motivasyon kaynağı olabilir. Hikayesini kendi ağzından dinlemeye ne dersin? Çeviren: İbrahim Halil Öztürk /ilkevin.com.tr Video kaynağı
Down sendromlu çocuklar her bireyin bir sanat eseri olduğunu kanıtlamak için ünlü resimleri yeniden yaratıyorlar. Bütün insanoğlu sanatın bir parçasıdır. Arnavut fotoğrafçı Soela Zani, ünlü tabloları Down Sendorumlu bireylerle yeniden oluşturarak onlara yeni bir hayat sunuyor. Aile bilincinin ve farklılıkları olan bireylere karşı davranışlarımızın önemli olduğunu unutmayalım. Çocuklarımızın eğitimini sağlamak ve özel gereksinimleri olan kişilere
Topluma sağlıklı, bilinçli, kendi kararlarını alabilen ve problemler karşısında başarılı bir çözüme ulaşan bireyler yetiştirmenin temel başlangıç noktası ailedir. Aile tutumları; Aşırı Hoşgörülü Aşırı Koruyucu Aşırı Otoriter Mükemmeliyetçi Ebeveynler Aşırı İlgisiz Tutarsız Ana-Baba Kabul Edici ve Güven Verici Demokratik Aile Tutumları olarak sınıflandırılmaktadır. Toplumumuzda en yaygın olarak karşılaştığımız aile tutumları arasında aşırı koruyucu ve tutarsız
Özel ihtiyaçları olan çocukları süper kahramanlara dönüştürüyorum. Bahsettiğim süper kahraman projesi, özel gereksinimleri olan çocukların güzel ve bir o etkileyici fotoğraflarını çekmeyi içeriyor. Bu projeye 2012 senesinde, bir kalp rahatsızlığı (çift aort arkı) ile dünyaya gelen oğlum Apollo’nun fotoğraflarını çekerek başladım. Oğlum aynı sene içerisinde iki kalp ameliyatı geçirdi ve vücuduna beslenme ihtiyaçlarını karşılaması için
Dansçı ve oyuncu Sarah Gordy İngiltere’de fahri doktora unvanı alan ilk Down Sendromlu birey olarak kayıtlara geçti. Gordy bu zamana kadar tiyatro, film ve televizyon dizilerinde olmak üzere birçok rol üstlendi. Üniversiteye yeni katılan öğrencilere yaptığı konuşmada “Etiketlere kulak asmayın, kendinize inanın!” vurgusu yapan Gordy; Benimki tahmin edilemeyecek bir yolculuk. İnsanlar çocukken yürüyemeyeceğimden endişe ediyorlardı.
Günümüzde çocuklar, çağımızın hastalığı olarak da nitelendirilen, bilgisayar, tablet, cep telefonu gibi teknolojik araçlarla çok erken yaşlarda tanışmakta ve zamanlarının önemli bir bölümünü bu araçlarla geçirmektedirler. Türkiye İstatistik Kurumu’nun (TÜİK) 2013 verilerine göre 6 – 15 yaş grubu çocukların bilgisayar kullanmaya başlama yaşı ortalama 8 iken, internet kullanmaya başlama yaşı 9, cep telefonu kullanmaya başlama
Hastaya yaklaşım tarih öncesinden günümüze pek çok evre geçirmiş, değişime uğramıştır. En büyük sıçramayı ise hiç kuşkusuz belli bir sistem dâhilinde hastayı ve hastalığı değerlendiren ve bunları sistematik bir şekilde kategorize eden Hipokrat yapmıştır. Hipokrat’tan sonra hastalık ve hasta arasındaki ilişki üzerine gidilmiş, neden sonuç ilişkisi perspektifinde hastalar tedavi edilmiştir. Zaman içerisinde İbn-i Sina, Zekeriyya
Bugün bilindiği üzere toplumun temelini aile oluşturmaktadır. Aileye yeni bir bireyin katılması birçok yenilik ve düzenlemeyi beraberinde getirir. Aile için normal gelişim gösteren bir çocuğa sahip olmak bile çeşitli zorluklar meydana getirirken, doğan çocuğun engelli olması ailenin yaşadığı zorluk düzeyini önemli ölçüde arttırmaktadır. Aileler çocuklarının engelli olduğunu ilk öğrendiklerinde yaşadıkları duyguları ifade etmekte zorlanırlar. Genellikle
Asperger sendromuyla doğmuş olmak, birçok başarılı ünlüye göre bugün bulundukları konuma gelmelerine yardımcı olan en önemli faktörlerin başında geliyor. İşte bu ünlülerden bazıları… 1. Chris Packham İngiliz doğal yaşam uzmanı, film yapımcısı, TV programcısı, fotoğrafçısı ve yazarı olan Chris Packham, Asperger’s and Me (Asperger ve Ben) isimli yeni belgeselinde, bu sendromla büyürken yaşadığı zorluklardan ve “biraz
Yeni bir araştırma, bir sınıftaki en küçük çocuklara, daha büyük çocuklara oranla daha fazla DEHB (Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu) teşhisi koyulduğunu ortaya çıkardı. Araştırma, sınıfta hareketsiz oturamayan kıpır kıpır ve aynı zamanda sınıfın en küçüğü olan çocuklara nasıl bir gözle baktığımıza dair sorular da soruyor. Tayvan’daki araştırmacılar yaşları 4 ile 17 arasında değişen 378,881